Muzykoterapia indywidualna, to forma psychoterapii, stosowana wobec pojedynczego pacjenta; łączy ekspresję muzyczną z komunikacją werbalną. Podobnie jak w przypadku klasycznej psychoterapii ukierunkowana jest na rozwiązywanie życiowych problemów klienta, na docieranie do przyczyn choroby, jak i łagodzenie lub likwidację dręczących objawów. Metoda muzykoterapii różni się od tradycyjnej psychoterapii tylko tym, że oprócz rozmowy, zawiera w sobie takie działania, jak: monolog i dialog na instrumentach oraz słuchanie utworów muzycznych.

Muzykoterapię indywidualną zalecam nie tylko miłośnikom muzyki, ale przede wszystkim tym, którym trudno jest opowiadać o swoich emocjach. Z różnych powodów niektórzy wolą wyrażać je poprzez działanie, np. ruch, gest, rozładowanie motoryczne (choćby do muzyki), niż poprzez słowo. Muzykoterapia wychodzi zatem naprzeciw preferowanym przez klienta formom ujawniania przeżyć wewnętrznych, by następnie stopniowo i ostrożnie przekierować dotychczasowe nawyki w zakresie komunikacji na te, które uwzględniają słowo. Efektem tak rozumianej pracy terapeutycznej jest  stopniowa rezygnacja przez uczestnika sesji z właściwych dla niego dotychczasowych form rozładowywania emocji (nierzadko destrukcyjnych i autodestrukcyjnych) na rzecz komunikacji werbalnej w kontakcie z drugim człowiekiem. W innych przypadkach walorem muzykoterapii indywidualnej jest to że nie wymusza natychmiastowego wypowiadania się o trudnych emocjach i konfliktach wewnętrznych; pozwala do nich dochodzić stopniowo, bez „gwałtownego zanurzania”. W jeszcze innych, intensyfikuje i skraca proces docierania do głównych konfliktów wewnętrznych. Zalecana jest zatem osobom, które obawiają się zbyt szybkiej konfrontacji z wypartymi doświadczeniami i jednocześnie poszukują bezpiecznej, nieinwazyjnej formy pomocy, jak również tym, którym zależy na przyspieszeniu procesu „leczniczego”.

Z uwagi na dość rozbudowaną strukturę spotkania, sesja terapeutyczna trwa ok. 1, 5 godziny i składa się z II części: 1. niewerbalnej, opartej na spontanicznej ekspresji muzycznej i słuchaniu muzyki (techniki projekcyjne, improwizacja muzyczna i el. psychodramy), 2. części dyskusyjnej, w trakcie której klient dzieli się  wrażeniami i odczuciami, związanymi z realizowanym zadaniem muzycznym; w tej części spotkania wszelkie odczucia i fantazje, uruchomione do muzyki, poddawane są analizie, podobnie, jak swobodne skojarzenia i sny w trakcie klasycznej sesji psychoterapeutycznej.

Sesje odbywają się raz w tygodniu i w zależności od problematyki, z którą się zgłasza klient, mogą mieć formę terapii krótkoterminowej bądź długoterminowej.

Muzykoterapię indywidualną prowadzę w konwencji poznawczo – analitycznej.

WARUNKI UCZESTNICTWA

Muzykoterapia  jest  mało znaną w Kielcach formą psychoterapii, w związku z powyższym u wielu zainteresowanych  mogą „uruchamiać się” różne fantazje na temat oferowanych sesji. Z moich doświadczeń wynika, że wyobrażenia  dotyczą najczęściej skojarzeń związanych ze szkolną edukacją muzyczną, w trakcie której uczestnik uczy się śpiewać, grać, a następnie poddawany jest  ocenie pod kątem umiejętności i zdolności muzycznych. W rzeczywistości na muzykoterapii jest zupełnie odwrotnie. Od uczestników sesji nie wymaga się wykształcenia muzycznego ani talentu artystycznego. Udział w nich mogą brać wszyscy, bez względu na rodzaj  doświadczeń muzycznych. Ważne jest aby być sobą i wyłączyć  autocenzurę. Na muzykoterapii jest miejsce zarówno na nieśmiałość i zahamowanie, jak i na spontaniczną i nieskrępowaną improwizację. Tak jak na sesjach psychoanalitycznych wolno mówić wszystko, tak i w czasie muzykoterapii można zagrać cokolwiek, począwszy od ustrukturyzowanych „kompozycji” po nieuporządkowane i niepołączone ze sobą systemy dźwiękowe, czy pojedyncze efekty akustyczne i długie pauzy muzyczne (tzw. „milczenie muzyczne”). Wolno więc zagrać wszystko; ważne jest, aby być szczerym i spontanicznym. Czym więcej opowie się o sobie, tym łatwiej będzie terapeucie udzielić pomocy.

KONSULTACJE

Cykl sesji muzykoterapeutycznych, każdorazowo poprzedzają ok. 3, 4 spotkania konsultacyjne; pozwala to opracować optymalny program terapeutyczny, jak i ustalić, czy osoba zgłaszająca się na muzykoterapię, kwalifikuje się do tej formy leczenia.